BRACELET EN MARBRE
Chacun précipité dans la rue, tout le monde se précipitait. Je ne savais pas où je dois aller et quoi faire parce que la chaleur de Saigon a fait un malaise et tempéré les gens facilement, juste un petit geste qui pouvait faire des gens en colère et a provoqué la lutte rapidement. Si j'étais dans la bonne humeur, la circonstance serait tolérée. Quand je suis dans le mode de l'anxiété ou la tristesse, la situation qui sera pire encore peut me faire crier ou provoquer un combat. Il ne s'agit pas de manière civilisée dans la rue.
Quelle belle journée le monde se précipite à18:00 pour rentrer à la maison en voiture ou en moto dans la rue, personne ne sait où leur destination est. Je me demandais pourquoi tout le monde a fait la même façon que moi. Ils ont certainement une destination en tête. Pas comme moi qui était loin de l'esprit, ne savait pas quoi faire et penser, justement couru, courir comme de fou. Arrêtée à la lumière rouge de l'intersection, puis j’avais courue à nouveau lorsque le feu vert était allumé. Comme une machine sans commande, puis j'ai couru hors de la ville, ai ensuite traversé la feux rouges où le marché très fréquenté situé à la prochaine intersection sur le côté droit, puis j'ai heurté une marchande marchant au même côté de la rue. Après avoir traversé la lumière rouge, un policier me pourchassait en sifflant et m'arrêtait. Il m'a demandé le permis de conduire ainsi que la carte d'identité. Je lui ai montré tous ce qu’il demandait mais je n'ai pas écouté de ce qu'il a dit. Mon esprit était ailleurs. A ce moment-là mon esprit est retourné dans les années amoureuses magnifiques où nous savions les uns les autres et ma mère n'était pas d'accord à cette relation d'amour avec mon amoureux à cause de la différence dans notre hiérarchie entre deux familles. J'ai obtenu un diplôme universitaire et a travaillé comme une comptable, mais il était juste un ouvrier de travail normal dans une entreprise. Ma mère avait souffert beaucoup pour toute la famille avec plusieurs enfants.
Parfois, j'ai vu ma mère allongée sur le hamac et levant les yeux au plafond et son bras devant le front pensant à la lourdeur familiale. Je ne l'avais jamais demandé de quoi s’agissait-il comme problème?. J'étais tellement innocent et ne se souciait pas ce qu'elle pensait.
S'opposer à notre relation, je ne l'ai pas parlé pour discuter de la question ou d'écouter ses explications. Ensuite, nous avons décidé de nous marier. Nos membres de famille ont assisté à notre mariage, mais ma mère n'avait pas la bonne humeur, mais j'ai été heureux de retrouver mon amoureux.
Mon premier enfant est né, une belle jeune fille dont le nom est Mimi. Une nouvelle famille venait de commencer. Notre amour était toujours durable, mais diminué l’intensité avec le temps. C'est terrible quand j'ai réalisé que je vieillis que jamais. Les jours passent, travaillant dans le bureau, puis prenant soin de mes enfants à la maison. Dans les premiers temps mon mari a assumé la tâche de conduire et ramasser l'enfant à la garderie. Alors je le remplacais progressivement pour prendre soin comme un père. Ma fille grandit de plus en plus. Notre amour était détériorée graduellement, un deuxième garçon est né dont le nom a été Simsim et notre amour a commencé à disparaître. Il quittait la maison tous les matins à bonne heure et rentrait tard vers 6 pm. J'ai continué à occuper et prendre soin de mes enfants de manière permanente.
Chaque jour et tous les jours il avait l'odeur de parfum féminin, d'ailleurs il est arrivé à la maison tard. Parfois, il a disparu pendant une semaine.
Quelle belle journée le monde se précipite à18:00 pour rentrer à la maison en voiture ou en moto dans la rue, personne ne sait où leur destination est. Je me demandais pourquoi tout le monde a fait la même façon que moi. Ils ont certainement une destination en tête. Pas comme moi qui était loin de l'esprit, ne savait pas quoi faire et penser, justement couru, courir comme de fou. Arrêtée à la lumière rouge de l'intersection, puis j’avais courue à nouveau lorsque le feu vert était allumé. Comme une machine sans commande, puis j'ai couru hors de la ville, ai ensuite traversé la feux rouges où le marché très fréquenté situé à la prochaine intersection sur le côté droit, puis j'ai heurté une marchande marchant au même côté de la rue. Après avoir traversé la lumière rouge, un policier me pourchassait en sifflant et m'arrêtait. Il m'a demandé le permis de conduire ainsi que la carte d'identité. Je lui ai montré tous ce qu’il demandait mais je n'ai pas écouté de ce qu'il a dit. Mon esprit était ailleurs. A ce moment-là mon esprit est retourné dans les années amoureuses magnifiques où nous savions les uns les autres et ma mère n'était pas d'accord à cette relation d'amour avec mon amoureux à cause de la différence dans notre hiérarchie entre deux familles. J'ai obtenu un diplôme universitaire et a travaillé comme une comptable, mais il était juste un ouvrier de travail normal dans une entreprise. Ma mère avait souffert beaucoup pour toute la famille avec plusieurs enfants.
Parfois, j'ai vu ma mère allongée sur le hamac et levant les yeux au plafond et son bras devant le front pensant à la lourdeur familiale. Je ne l'avais jamais demandé de quoi s’agissait-il comme problème?. J'étais tellement innocent et ne se souciait pas ce qu'elle pensait.
S'opposer à notre relation, je ne l'ai pas parlé pour discuter de la question ou d'écouter ses explications. Ensuite, nous avons décidé de nous marier. Nos membres de famille ont assisté à notre mariage, mais ma mère n'avait pas la bonne humeur, mais j'ai été heureux de retrouver mon amoureux.
Mon premier enfant est né, une belle jeune fille dont le nom est Mimi. Une nouvelle famille venait de commencer. Notre amour était toujours durable, mais diminué l’intensité avec le temps. C'est terrible quand j'ai réalisé que je vieillis que jamais. Les jours passent, travaillant dans le bureau, puis prenant soin de mes enfants à la maison. Dans les premiers temps mon mari a assumé la tâche de conduire et ramasser l'enfant à la garderie. Alors je le remplacais progressivement pour prendre soin comme un père. Ma fille grandit de plus en plus. Notre amour était détériorée graduellement, un deuxième garçon est né dont le nom a été Simsim et notre amour a commencé à disparaître. Il quittait la maison tous les matins à bonne heure et rentrait tard vers 6 pm. J'ai continué à occuper et prendre soin de mes enfants de manière permanente.
Chaque jour et tous les jours il avait l'odeur de parfum féminin, d'ailleurs il est arrivé à la maison tard. Parfois, il a disparu pendant une semaine.
Ma fille m'a demandé: «Pourquoi papa rentre du travail trop tard? "
«Il est très occupé». J'ai répondu à contrecœur.
Chaque jour passe, la question de mes enfants m'a fait chagrin plusieurs fois et me souvenir de mon père qui est décédé dans un accident. J'avais demandé à ma mère la même question comme : "papa va revenir un jour» et j’avais pensée à ma mère. Elle m’avait fourni une réponse cachée avec beaucoup de tristesse parce qu'elle a essayé de dissimuler la réalité. Mais aujourd'hui elle est éteinte et n'a jamais entendu ce que je veux dire.
«Il est très occupé». J'ai répondu à contrecœur.
Chaque jour passe, la question de mes enfants m'a fait chagrin plusieurs fois et me souvenir de mon père qui est décédé dans un accident. J'avais demandé à ma mère la même question comme : "papa va revenir un jour» et j’avais pensée à ma mère. Elle m’avait fourni une réponse cachée avec beaucoup de tristesse parce qu'elle a essayé de dissimuler la réalité. Mais aujourd'hui elle est éteinte et n'a jamais entendu ce que je veux dire.
L'ambiance argumentaire entre nous est de plus en plus aiguë, plus grave et irréconciliable. Peut-être parce que je regrette de ne pas avoir écouté ma mère. Si j'écoutais ma mère et l’avais laissé prendre la décision, peut-être que je n'aurais pas ‘a souffrir la douleur maintenant comme le proverbe habituel : «poisson ne mange pas de butin poisson devient salé, l'enfant qui n'obéit pas à ses parents va gâter de cent facons »..
Ma fille grandit et l'éducation des enfants est devenue plus difficile. Notre génération est différente, car mon père de la famille prenait la décision d'envoyer des enfants à une profession qu'il avait déjà à l'esprit et les enfants suffiraient de suivre leur ordre. Aujourd'hui mes enfants n'écoutent pas leur maman. Je veux que ma fille s'inscrive dans une faculté, elle suit une autre étude. L'argument est sans fin, puis mon mari revient de la partie tard du soir avec l’odeur de parfum féminin, ça me fait triste et plus mal encore. Je ne peux donc pas partager mon sentiment avec quiconque.
J’avais plus de responsabilité en assumant plus qu'un travail pour suffire aux dépenses additionnelles avec des enfants en pleine croissance. J'ai dû prendre plus de travaux à domicile pour gagner plus d'argent pour vivre alors que mon mari, il n'a rien payé pour ses enfants. Cette situation m'a fait inquiéter et me rendait plus vielle. J'ai regardé autour et j'ai réalisé que je suis beaucoup plus vieux que mes amies une douzaine d'années?. Je dois faire des longues heures pour suffire nos dépenses comme les livres, les repas, vêtements, etc. Je ne sais pas combien de fois qu’il est présent à la maison et quand je peux garder de son salaire. Mes enfants demandent souvent: «Quand papa reviendra". La chose me blesse car dans la main avec 5 doigts qui ne ressemblent pas les mêmes des autres. Puis un doigt blessé peut faire tout le corps douloureux. Mais devons nous couper un doigt blessé? Il est très douloureux momentanément mais ne durent pas toute une vie.
Debout près de l'intersection avec cette pensée et rien d'autre à l'esprit. Puis je me trouvais soudain à côté du policier. J'ai payé l'amende quelques milliers dong mais je me sentais douloureuse en voyant le bracelet en marbre cassé à main gauche que j’ai bénéficié de ma mère comme une mémoire de nombreuses années. Je le garde très bien depuis plusieurs années, il n'a jamais été égratigné et reflété la couleur bleu noir et brillant. Et tous mes amis proches ont aussi aimé le voir. Seules les personnes âgées ont déclaré qu'il n'est pas une bonne couleur pour moi à cause de sa couleur particulière. Il est très précieux et de valeur inestimable pour moi parce qu'il représente le dernier amour de ma mère. J'ai ramassé les morceaux de bracelet en marbre, puis le mettre dans le mouchoir. Je ne sais pas pourquoi chaque goutte de larmes m'a fait douloureuse et rappelé le souvenir avec ma mère. Mes larmes ont continuellement coulé. Tout le monde qui m'a vu pleurer pensait que j'avais peur de l'amende, mais ils ne savaient pas ce que ces larmes découlent d'une douleur aiguë et de l'entêtement de la jeunesse. Le remords n’est pas suffisant. Je dois payer pour la mauvaise décision. J'ai perdu ma jeunesse en raison de la décision stupide. Je souhaite revenir dans le temps mais il est si tard. Mon ancien amoureux peut-être ne reconnaît pas qui je suis aujourd'hui parce que je l'air si moche. Je voudrais revenir dans le passé pour retrouver mon amour mais il a aussi une famille et peut-être déjà oublié notre amour ...
Puis j'ai continué à monter sur mon moto en prenant l'ancienne route au sens inverse. La destination est mon propre foyer doux avec mes enfants bien-aimés. À la maison mes deux enfants m'ont accueillie avec bonheur. En les voyant, je me sens plus heureux, mon cœur se réchauffe. Je suis venu dans ma maison en prenant le bracelet en marbre dans mon sac à main, il est peut-être réparé par un bijoutier doué qui va coller les morceaux ensemble avec de l'argent. Mais mon dieu, un morceau est manqué, l'anneau n’est plus rond comme l'ancien. J'ai senti douloureux dans mon cœur parce que c'était mon dernier espoir qui a toujours été soigneusement emballé dans un mouchoir en tissu. Mes larmes tombaient sur le tissu, je l'ai emballé avec tout le regret de ma vie et gardé ce souvenir de son amour. Le sentiment émotionnel a été brisé comme la rupture définitive entre le père et mes enfants, même un peu d'espoir avait disparu à jamais. Pour les enfants une vie longue est devant eux. De l'autre côté du monde, en espérant que ma mère m’aurait pardonné et me comprendrait. J'ai essayé de mon mieux pour le garder, mais il est malheureusement cassé.
Dans le rôle de parent, en tant que père et mère, je comprends vraiment maintenant la douleur quand les enfants ne m'écoutent pas, ce qui me rend très triste. Je n'ai jamais l'occasion de remettre en question ou d’obéir à ma mère comme : »maman qu’est-ce que c’est? ». Je n'avais aucune chance de le faire. Seul sentiment de regrets, de remords et de pitié reste ....
Snowynguyen (récité par une amie) 2011
MARBLE BRACELET
Everyone precipitated on the streets, everyone was rushing. I did not know where to go and what to do because the heat of Saigon made people discomfort and temper easily, just a little touch which made people angry and provoked fighting quickly. If I were in good humour the circumstance would be tolerated, when I am in the anxiety mode or sadness the situation will be worst even make me yelling or fighting. It is not civilized way on the street.
What a beautiful day at 6pm everybody rushes heading home by driving or riding motorcycle on the street, nobody knows where their destination is. Wondering why everyone copies me. They have certainly a destination in mind. Not like me who was out of mind, did not know what to do and think, just ran and ran as crazy. Stopped in the the red light of intersection then ran again when the green light was on. As a machine with no command, then I ran out of the City then crossed the red lights where the busy market situated in the next intersection on the right side then I hit the merchant lady on the same side of the street. After acrossing the red light, a policeman was chasing me by whistle-blowing and stopping me. He asked me the driver license and ID card. I showed him whatever asking but I did not listen the police man what he said. My mind was somewhere else. At that time my mind went back in the beautiful years where we knew each other and my mom did not agree to this love relation due to difference in our hierarchy between us. I got a university degree and worked as accountant but he was just a normal labor employee in a company. My mom had a burden on her shoulders when raising entire family with several children.
Sometime, I saw my mom lying on the hammock and looking up the ceiling and tearing, I had never asked her what the matter was?. I was so innocent and did not care what she was thinking.
Opposing her thinking about our relationship, I did not speak it out to discuss the matter or listen her explannation. Then we decided to get married. Our family attended our wedding but my mom did not have good humour, but I was happy to reunite with my lover.
My first child was born, a beautiful girl whose name is Mimi. A new family live begun. Our love is still lasting but fading with time. It is terrible when I realized that I am getting older and older. Days passed by, working in the office, then child caring at home. In the first times my husband assumed the task of picking up the child from daycare, then I gradually replaced him to take care everything as a father. She was growing and growing everyday. Our love was fading again, a second boy was born whose name was Simsim and our love started disappearing. He left home every morning at 6am and backed home at 6pm. I continued to pick up and take care permanently my children.
My first child was born, a beautiful girl whose name is Mimi. A new family live begun. Our love is still lasting but fading with time. It is terrible when I realized that I am getting older and older. Days passed by, working in the office, then child caring at home. In the first times my husband assumed the task of picking up the child from daycare, then I gradually replaced him to take care everything as a father. She was growing and growing everyday. Our love was fading again, a second boy was born whose name was Simsim and our love started disappearing. He left home every morning at 6am and backed home at 6pm. I continued to pick up and take care permanently my children.
Each day and every day he had the smell of perfume, moreover he arrived home late and very late. Sometimes he disappeared for a week.
My daughter asked me 'why Dad comes back from work so late? "
'He is very busy'. I reluctantly answered.
Every day passes by, the question of my children repeatedly made me heartbreak and remember of my dad who passed away in an accident. I asked my mom the same question as 'will Dad come back one day' and thought of my mom’s answer. She provided the wrong answer with sadness because she tried to cover up the reality. But nowadays she was gone and never heard what I want to say.
'He is very busy'. I reluctantly answered.
Every day passes by, the question of my children repeatedly made me heartbreak and remember of my dad who passed away in an accident. I asked my mom the same question as 'will Dad come back one day' and thought of my mom’s answer. She provided the wrong answer with sadness because she tried to cover up the reality. But nowadays she was gone and never heard what I want to say.
The argument between us is increasingly more acute, more severe and no cure/arbitration. Perhaps because I regretted not listening to my mom. If I listened to my mom and let her make the decision, maybe I would not have pain now like the people says 'Fish does not eat salt fish spoils, the child does not obey the parents hundreds ways children spoil '.
My daughter is growing up and the child education became more difficult. Our generation is different as my father took decision to send kids to a profession that he already had in mind and kids just follow their father order. Today my children do not listen to their mom. I want my daughter to enroll in one faculty, she follows the other study. The argument is endless then my husband returns from the party late and his body smell women perfume, it is so sad and hurts me more. I therefore can not share it with anyone.
I had more work by assuming more than a job to suffice increasing expenses with growing kids. I had to take home more work to make more extra money for living while my husband he did not pay anything for children. That situation made me worrisome and get older and older. I looked around and realized that I am much older than friends a dozen years?. I have to work longer hours to suffice our expenses as books, meals, clothing, etc.. I do not know many times he is present at home and when I get earning from his salary. My children often asked: 'when will Dad come back?". The thing hurts me most as in the hand with 5 fingers which do not look the same. Then a finger hurts can make whole body painful. But we cut off a injured finger, it is still very painful momentarily but not lasting for a lifetime.
Standing near the intersection with that thought and nothing else in mind. Then I suddenly was beside the police man. I paid fine some thousands dong but I felt painful when seeing the marble bracelet left from my mom as a long memory of many years. I was caring it so well, it has never been scratched and it always reflected the blue black and brilliant colour. And all my close friends who also liked to see it. Only the elder people said it is not a good color for me, because of its special color. It is priceless for me because it is the last love of my mom’s memory. I picked up the broken pieces of marble bracelet, then put it into the handkerchief. I did not know why every drop of tears made me painful, reminded the memory with my mom. My tears dropped continuously. Everyone saw me crying thinks that I am scared of the fine but they did not know what these tears stem from a sharp pain and stubbornness of youth. Remorse is not enough. I have to pay for bad decision. I lost my youth due to stupid decision. I’d like to go back in time but it is so late. My former boy friend also will not recognize who I am today because I look so ugly. I’d like to go back to the past but he has also sweet family with new lover and does not care who I am as before…
Then I continued to ride my motor on the old road in the opposite direction. The destination is my own sweet home with my beloved children. At home my two children greeted me with happiness. Seeing them makes me feel happier, my heart warms up. I came in my house taking out marble bracelet from my hand bag, it maybe could be repaired from the shop workers who can glue them together with silver. But my god, it lost a piece, the ring is no longer round as the old one. I felt painful in my heart because it was my last hope which was always packed carefully in cloth handkerchief. My tears was falling on the fabric, I packed it with all the regret of my life and kept this souvenir of her love. The emotional feeling was broken as the final break between the father and my children even a little hope was gone forever. For children a long life is ahead of them. On the other side of the world, hoping that my mom would forgive and understand me. I tried my best to keep it but it is unfortunately broken.
In that role, as father and mother I really understand now the pain when the children did not listen to me which is so sad. I have never occasion to question or to obey my mom as 'mom what the matter is? " I had no chance to do it. Only sentiment of regret, pity and remorse stay….
Snowynguyen (as told from a friend) 2011
MARMER ARMBAND
Iedereen neergeslagen op straat, was iedereen haast. Ik wist niet waar te gaan en wat te doen, omdat de hitte van Saigon maakte mensen ongemak en humeur gemakkelijk, alleen een beetje druk waardoor mensen boos en geprovoceerd vechten snel. Als ik in een goed humeur de omstandigheid zou worden getolereerd, als ik in de angst modus of verdriet van de situatie zal zijn slechtst zelfs me schreeuwen of vechten. Het is niet beschaafde manier op de straat.
Wat een mooie dag op 6 uur ‘s avonds iedereen haast zich naar huis rijden op motorfiets op de straat, niemand kent waar hun plaats van bestemming is. Ik vraagt mij af waarom iedereen dezelf manier doet. Ze hebben zeker een bestemming in gedachten. Niet zoals ik, die uit was van de geest, wist niet wat te doen en na te denken, alleen liep en liep zo gek. Gestopt in het het rode licht van de kruising toen liep weer als het groene licht was. Als een machine met geen commando, dan liep ik uit de stad stak de rode lichten waar de drukke markt in het volgende kruispunt bevindt zich aan de rechterkant dan heb ik de handelaar dame geraakt op dezelfde kant van de straat. Na acrossing het rode licht, was een politieagent achterna mij door klokkenluiders en het stoppen van mij. Hij vroeg me het rijbewijs en ID-kaart. Ik gaf hem wat te vragen, maar ik luisterde niet de politie man wat hij zei. Mijn geest was ergens anders. Op dat moment mijn gedachten gingen terug in de prachtige jaren waarin we kenden elkaar en mijn moeder was het niet eens met deze liefde relatie te wijten aan verschil in onze hiërarchie tussen ons. Ik heb een universitaire graad en werkte als boekhouder, maar hij was gewoon een normale arbeids-werknemer in een bedrijf. Mijn moeder stond van hele gezin uit met meerdere kinderen.
Soms zag ik mijn moeder liggen op de hangmat en het opzoeken van het plafond en scheuren, had ik nooit gevraagd haar wat aan de hand was?. Ik was zo onschuldig en niet schelen wat ze dacht.
Stellen tegenover haar na te denken over onze relatie, heb ik niet spreek het uit om de zaak te bespreken of haar explannation luisteren. Daarna hebben we besloten te gaan trouwen. Onze familie woonde onze bruiloft, maar mijn moeder was geen contente, maar ik was blij om zich te herenigen met mijn liefde.
Mijn eerste kind werd geboren, een mooi meisje, haar naam is Mimi. Een nieuwe familie leven begonnen. Onze liefde is nog steeds een duurzame, maar vervagen met de tijd. Het is verschrikkelijk toen ik besefte dat ik ouder en ouder. Dagen voorbij, werken in het kantoor, daarna kind zorg thuis. In de eerste keren dat mijn man nam de taak van het oppakken van zijn kind, dan heb ik geleidelijk aan vervangen haar te verzorgen alles als vader rol. Ze was groeien en groeien elke dag. Onze liefde was weer vervagen, een tweede jongen werd geboren, zijn naam is Simsim en onze liefde begon te verdwijnen. Hij verliet zijn huis elke ochtend om 6 uur en wordt ondersteund thuis 6 uur ‘s avonds. Ik bleef op te halen en permanent zorgen mijn kinderen.
Elke dag en elke dag had hij de geur van parfum, bovendien kwam hij laat thuis en erg laat. Soms verdween hij voor een week.
Mijn dochter vroeg me waarom papa komt terug van het werk te laat? "
'Hij is erg druk'. Ik heb mijn kinderen met tegenzin beantwoord.
Elke dag gaat voorbij, de vraag van mijn kinderen herhaaldelijk maakte me hartzeer en te onthouden van mijn vader, die overleed in een ongeval. Ik vroeg mijn moeder dezelfde vraag als 'papa zal terug komen een dag' en dacht het antwoord van mijn moeder. Ze voorzien antwoord met verdriet, omdat ze probeerde te verdoezelen de werkelijkheid. Maar tegenwoordig was ze verdwenen en nooit gehoord wat ik er wil zeggen.
Het argument tussen ons wordt steeds meer acuut, meer ernstige en niet te genezen / arbitrage. Misschien spijt ik niet te luisteren naar mijn moeder. Als ik luisterde naar mijn moeder en laat haar de beslissing, misschien zou ik geen pijn hebben nu net als de mensen zegt: 'Vis niet eet gezouten vis bederft, heeft het kind niet gehoorzamen van de ouders honderden manieren waarop kinderen verwennen'.
Mijn dochter is opgroeien en het kind onderwijs werd het moeilijker. Onze generatie is anders als mijn beslissing om kinderen te sturen naar een beroep dat ze al in gedachten had en kinderen volg hun vader te bestellen. Vandaag mijn kinderen luisteren niet naar hun moeder. Ik wil dat mijn dochter in te schrijven in een faculteit, volgt ze het andere studie. Het argument is eindeloos dan mijn man keert terug van de partij te laat en zijn lichaam geur vrouwen parfum, het is zo triest en doet me pijn meer. Daarom kan ik niet delen met iemand.
Ik had meer werk door aan te nemen meer dan een baan te vergroten uitgaven volstaan met opgroeiende kinderen. Ik moest naar huis meer werk te nemen om meer extra geld te verdienen voor het leven, terwijl heeft mijn man niets gebetald voor kinderen. Die situatie maakte me zorgelijk en ouder en ouder. Ik keek rond en besefte dat ik ben veel ouder dan vrienden een dozijn jaren?. Ik heb meer uren werken om onze kosten voldoende zijn zoals boeken, maaltijden, kleding, enz.. Ik weet niet vele malen dat hij aanwezig is thuis en als ik het houden van zijn salaris. Mijn kinderen hebben vaak gevraagd: 'wanneer komt papa terug? "Het ding doet me pijn het meest als in de hand met vijf vingers die niet hetzelfde uitzien. Dan een vinger pijn doet kan het hele lichaam pijnlijk. Maar we afgesneden een gewonde vinger?... , is het nog steeds erg pijnlijk, maar even niet blijvend voor een mensenleven.
Staande in de buurt van de kruising met die gedachte en niets anders in het achterhoofd. Toen ik plotseling werd naast de politie man. Ik betaalde boete enkele duizenden dong, maar ik voelde pijn bij het zien van de marmeren armband links van mijn moeder als een lange herinnering aan vele jaren. Ik was zorgzaam het zo goed, het is nog nooit krassen en altijd tot uiting op de blauwe zwart en schitterende kleuren. En al mijn goede vrienden die ook graag zien. Alleen de oudere mensen zei dat het niet een goede kleur voor mij, vanwege de speciale kleur. Het is van onschatbare waarde voor mij omdat het de laatste liefde van het geheugen van mijn moeder. Ik pakte de gebroken stukken van marmer armband, zet dan het in de zakdoek. Ik wist niet waarom elke druppel tranen deed me pijn, herinnerde de geheugen met mijn moeder. Mijn tranen voortdurend daalde. Iedereen zag me huilen denkt dat ik ben bang van de boete, maar ze wisten niet wat deze tranen vloeien voort uit een scherpe pijn en koppigheid van de jeugd. Wroeging is niet genoeg. Ik moet betalen voor slechte beslissing. Ik verloor mijn jeugd te wijten aan domme beslissing. Ik zou graag terug in de tijd, maar het is te laat is. Mijn voormalige vriendje ook niet herkennen wie ik nu ben, omdat ik er zo lelijk. Ik zou graag terug naar het verleden, maar hij heeft ook lief gezin met nieuwe minnaar en maakt het niet uit wie ik ben als voorheen ...
Dan ging ik verder met mijn motor rijden op de oude weg in de tegenovergestelde richting. De bestemming is mijn eigen sweet home met mijn geliefde kinderen. Thuis mijn twee kinderen begroette me met geluk. Toen ik mijn kinderen zag, voel ik me gelukkiger, mijn hart opwarmt. Ik kwam in mijn huis te nemen uit marmer armband uit mijn hand tas, het misschien zou kunnen worden hersteld vanaf de winkel werknemers die lijm ze aan elkaar met zilver. Maar mijn god, het een stuk is verloren, de ring is niet langer rond als de oude. Ik voelde pijn in mijn hart, want het was mijn laatste hoop die altijd zorgvuldig is verpakt in doek zakdoek. Mijn tranen viel op de stof, pakte ik het met al de spijt van mijn leven en hield dit souvenir van haar liefde. De emotionele gevoel was verbroken als de definitieve breuk tussen de vader en mijn kinderen zelfs een beetje hoop was voorgoed voorbij. Voor de kinderen een lange levensduur is vooruit. Aan de andere kant van de wereld, in de hoop dat mijn moeder zou vergeven en begrijpen me. Ik probeerde mijn best om het te houden, maar het is nog steeds gebroken.
In die rol, als vader en moeder ik begrijp nu de pijn als de kinderen niet naar me luisteren, die is zo triest. Ik heb nooit gelegenheid om vragen of mijn moeder als 'moeder wat de zaak is te gehoorzamen? "Ik had geen kans om het te doen. Alleen gevoel van spijtig, medelijden en wroeging blijven ....
Snowynguyen (zoals verteld van een vriendin) 2011
Iedereen neergeslagen op straat, was iedereen haast. Ik wist niet waar te gaan en wat te doen, omdat de hitte van Saigon maakte mensen ongemak en humeur gemakkelijk, alleen een beetje druk waardoor mensen boos en geprovoceerd vechten snel. Als ik in een goed humeur de omstandigheid zou worden getolereerd, als ik in de angst modus of verdriet van de situatie zal zijn slechtst zelfs me schreeuwen of vechten. Het is niet beschaafde manier op de straat.
Wat een mooie dag op 6 uur ‘s avonds iedereen haast zich naar huis rijden op motorfiets op de straat, niemand kent waar hun plaats van bestemming is. Ik vraagt mij af waarom iedereen dezelf manier doet. Ze hebben zeker een bestemming in gedachten. Niet zoals ik, die uit was van de geest, wist niet wat te doen en na te denken, alleen liep en liep zo gek. Gestopt in het het rode licht van de kruising toen liep weer als het groene licht was. Als een machine met geen commando, dan liep ik uit de stad stak de rode lichten waar de drukke markt in het volgende kruispunt bevindt zich aan de rechterkant dan heb ik de handelaar dame geraakt op dezelfde kant van de straat. Na acrossing het rode licht, was een politieagent achterna mij door klokkenluiders en het stoppen van mij. Hij vroeg me het rijbewijs en ID-kaart. Ik gaf hem wat te vragen, maar ik luisterde niet de politie man wat hij zei. Mijn geest was ergens anders. Op dat moment mijn gedachten gingen terug in de prachtige jaren waarin we kenden elkaar en mijn moeder was het niet eens met deze liefde relatie te wijten aan verschil in onze hiërarchie tussen ons. Ik heb een universitaire graad en werkte als boekhouder, maar hij was gewoon een normale arbeids-werknemer in een bedrijf. Mijn moeder stond van hele gezin uit met meerdere kinderen.
Soms zag ik mijn moeder liggen op de hangmat en het opzoeken van het plafond en scheuren, had ik nooit gevraagd haar wat aan de hand was?. Ik was zo onschuldig en niet schelen wat ze dacht.
Stellen tegenover haar na te denken over onze relatie, heb ik niet spreek het uit om de zaak te bespreken of haar explannation luisteren. Daarna hebben we besloten te gaan trouwen. Onze familie woonde onze bruiloft, maar mijn moeder was geen contente, maar ik was blij om zich te herenigen met mijn liefde.
Mijn eerste kind werd geboren, een mooi meisje, haar naam is Mimi. Een nieuwe familie leven begonnen. Onze liefde is nog steeds een duurzame, maar vervagen met de tijd. Het is verschrikkelijk toen ik besefte dat ik ouder en ouder. Dagen voorbij, werken in het kantoor, daarna kind zorg thuis. In de eerste keren dat mijn man nam de taak van het oppakken van zijn kind, dan heb ik geleidelijk aan vervangen haar te verzorgen alles als vader rol. Ze was groeien en groeien elke dag. Onze liefde was weer vervagen, een tweede jongen werd geboren, zijn naam is Simsim en onze liefde begon te verdwijnen. Hij verliet zijn huis elke ochtend om 6 uur en wordt ondersteund thuis 6 uur ‘s avonds. Ik bleef op te halen en permanent zorgen mijn kinderen.
Elke dag en elke dag had hij de geur van parfum, bovendien kwam hij laat thuis en erg laat. Soms verdween hij voor een week.
Mijn dochter vroeg me waarom papa komt terug van het werk te laat? "
'Hij is erg druk'. Ik heb mijn kinderen met tegenzin beantwoord.
Elke dag gaat voorbij, de vraag van mijn kinderen herhaaldelijk maakte me hartzeer en te onthouden van mijn vader, die overleed in een ongeval. Ik vroeg mijn moeder dezelfde vraag als 'papa zal terug komen een dag' en dacht het antwoord van mijn moeder. Ze voorzien antwoord met verdriet, omdat ze probeerde te verdoezelen de werkelijkheid. Maar tegenwoordig was ze verdwenen en nooit gehoord wat ik er wil zeggen.
Het argument tussen ons wordt steeds meer acuut, meer ernstige en niet te genezen / arbitrage. Misschien spijt ik niet te luisteren naar mijn moeder. Als ik luisterde naar mijn moeder en laat haar de beslissing, misschien zou ik geen pijn hebben nu net als de mensen zegt: 'Vis niet eet gezouten vis bederft, heeft het kind niet gehoorzamen van de ouders honderden manieren waarop kinderen verwennen'.
Mijn dochter is opgroeien en het kind onderwijs werd het moeilijker. Onze generatie is anders als mijn beslissing om kinderen te sturen naar een beroep dat ze al in gedachten had en kinderen volg hun vader te bestellen. Vandaag mijn kinderen luisteren niet naar hun moeder. Ik wil dat mijn dochter in te schrijven in een faculteit, volgt ze het andere studie. Het argument is eindeloos dan mijn man keert terug van de partij te laat en zijn lichaam geur vrouwen parfum, het is zo triest en doet me pijn meer. Daarom kan ik niet delen met iemand.
Ik had meer werk door aan te nemen meer dan een baan te vergroten uitgaven volstaan met opgroeiende kinderen. Ik moest naar huis meer werk te nemen om meer extra geld te verdienen voor het leven, terwijl heeft mijn man niets gebetald voor kinderen. Die situatie maakte me zorgelijk en ouder en ouder. Ik keek rond en besefte dat ik ben veel ouder dan vrienden een dozijn jaren?. Ik heb meer uren werken om onze kosten voldoende zijn zoals boeken, maaltijden, kleding, enz.. Ik weet niet vele malen dat hij aanwezig is thuis en als ik het houden van zijn salaris. Mijn kinderen hebben vaak gevraagd: 'wanneer komt papa terug? "Het ding doet me pijn het meest als in de hand met vijf vingers die niet hetzelfde uitzien. Dan een vinger pijn doet kan het hele lichaam pijnlijk. Maar we afgesneden een gewonde vinger?... , is het nog steeds erg pijnlijk, maar even niet blijvend voor een mensenleven.
Staande in de buurt van de kruising met die gedachte en niets anders in het achterhoofd. Toen ik plotseling werd naast de politie man. Ik betaalde boete enkele duizenden dong, maar ik voelde pijn bij het zien van de marmeren armband links van mijn moeder als een lange herinnering aan vele jaren. Ik was zorgzaam het zo goed, het is nog nooit krassen en altijd tot uiting op de blauwe zwart en schitterende kleuren. En al mijn goede vrienden die ook graag zien. Alleen de oudere mensen zei dat het niet een goede kleur voor mij, vanwege de speciale kleur. Het is van onschatbare waarde voor mij omdat het de laatste liefde van het geheugen van mijn moeder. Ik pakte de gebroken stukken van marmer armband, zet dan het in de zakdoek. Ik wist niet waarom elke druppel tranen deed me pijn, herinnerde de geheugen met mijn moeder. Mijn tranen voortdurend daalde. Iedereen zag me huilen denkt dat ik ben bang van de boete, maar ze wisten niet wat deze tranen vloeien voort uit een scherpe pijn en koppigheid van de jeugd. Wroeging is niet genoeg. Ik moet betalen voor slechte beslissing. Ik verloor mijn jeugd te wijten aan domme beslissing. Ik zou graag terug in de tijd, maar het is te laat is. Mijn voormalige vriendje ook niet herkennen wie ik nu ben, omdat ik er zo lelijk. Ik zou graag terug naar het verleden, maar hij heeft ook lief gezin met nieuwe minnaar en maakt het niet uit wie ik ben als voorheen ...
Dan ging ik verder met mijn motor rijden op de oude weg in de tegenovergestelde richting. De bestemming is mijn eigen sweet home met mijn geliefde kinderen. Thuis mijn twee kinderen begroette me met geluk. Toen ik mijn kinderen zag, voel ik me gelukkiger, mijn hart opwarmt. Ik kwam in mijn huis te nemen uit marmer armband uit mijn hand tas, het misschien zou kunnen worden hersteld vanaf de winkel werknemers die lijm ze aan elkaar met zilver. Maar mijn god, het een stuk is verloren, de ring is niet langer rond als de oude. Ik voelde pijn in mijn hart, want het was mijn laatste hoop die altijd zorgvuldig is verpakt in doek zakdoek. Mijn tranen viel op de stof, pakte ik het met al de spijt van mijn leven en hield dit souvenir van haar liefde. De emotionele gevoel was verbroken als de definitieve breuk tussen de vader en mijn kinderen zelfs een beetje hoop was voorgoed voorbij. Voor de kinderen een lange levensduur is vooruit. Aan de andere kant van de wereld, in de hoop dat mijn moeder zou vergeven en begrijpen me. Ik probeerde mijn best om het te houden, maar het is nog steeds gebroken.
In die rol, als vader en moeder ik begrijp nu de pijn als de kinderen niet naar me luisteren, die is zo triest. Ik heb nooit gelegenheid om vragen of mijn moeder als 'moeder wat de zaak is te gehoorzamen? "Ik had geen kans om het te doen. Alleen gevoel van spijtig, medelijden en wroeging blijven ....
Snowynguyen (zoals verteld van een vriendin) 2011
